Op vrijdagavond sta ik in de gang mijn schoenen aan te trekken voor een bezoekje aan de supermarkt, als de deurbel gaat.
Voor de deur staat een jongen van begin 20. Hij heeft een Oxfam Novib jas aan en een keykoord om zijn nek met een pasje eraan, die hij naar mij uitsteekt. “Hallo mevrouw! Ik ben Simon van Oxfam Novib!’ , grijnst hij vrolijk.
‘Pff’, denk ik bij mezelf, ‘daar gaan we weer’. Sinds wij in dit grote mensen huis wonen worden we overspoeld door mensen die iets van ons willen. Internet, energie, isolatie; ze willen het allemaal aan ons verkopen. En dan heb ik het over de goede doelen nog niet eens gehad.
